بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
وَالتِّينِ وَالزَّيْتُونِ ﴿۱﴾
سوگند به انجير و زيتون (۱)
وَطُورِ سِينِينَ ﴿۲﴾
و طور سينا (۲)
وَهَذَا الْبَلَدِ الْأَمِينِ ﴿۳﴾
و اين شهر امن [و امان] (۳)
لَقَدْ خَلَقْنَا الْإِنْسَانَ فِي أَحْسَنِ تَقْوِيمٍ ﴿۴﴾
[كه] براستى انسان را در نيكوترين اعتدال آفريديم (۴)
ثُمَّ رَدَدْنَاهُ أَسْفَلَ سَافِلِينَ ﴿۵﴾
سپس او را به پست ترين [مراتب] پستى بازگردانيديم (۵)
إِلَّا الَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ فَلَهُمْ أَجْرٌ غَيْرُ مَمْنُونٍ ﴿۶﴾
مگر كسانى را كه گرويده و كارهاى شايسته كرده اند كه پاداشى بى منت خواهند داشت (۶)
فَمَا يُكَذِّبُكَ بَعْدُ بِالدِّينِ ﴿۷﴾
پس چه چيز تو را بعد [از اين] به تكذيب جزا وامى دارد (۷)
أَلَيْسَ اللَّهُ بِأَحْكَمِ الْحَاكِمِينَ ﴿۸﴾
آيا خدا نيكوترين داوران نيست (۸)
