بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
وَالسَّمَاءِ وَالطَّارِقِ ﴿۱﴾
سوگند به آسمان و آن اختر شبگرد (۱)
وَمَا أَدْرَاكَ مَا الطَّارِقُ ﴿۲﴾
و تو چه دانى كه اختر شبگرد چيست (۲)
النَّجْمُ الثَّاقِبُ ﴿۳﴾
آن اختر فروزان (۳)
إِنْ كُلُّ نَفْسٍ لَمَّا عَلَيْهَا حَافِظٌ ﴿۴﴾
هيچ كس نيست مگر اينكه نگاهبانى بر او [گماشته شده] است (۴)
فَلْيَنْظُرِ الْإِنْسَانُ مِمَّ خُلِقَ ﴿۵﴾
پس انسان بايد بنگرد كه از چه آفريده شده است (۵)
خُلِقَ مِنْ مَاءٍ دَافِقٍ ﴿۶﴾
از آب جهنده اى خلق شده (۶)
يَخْرُجُ مِنْ بَيْنِ الصُّلْبِ وَالتَّرَائِبِ ﴿۷﴾
[كه] از صلب مرد و ميان استخوانهاى سينه زن بيرون مى آيد (۷)
إِنَّهُ عَلَى رَجْعِهِ لَقَادِرٌ ﴿۸﴾
در حقيقت او [= خدا] بر بازگردانيدن وى بخوبى تواناست (۸)
يَوْمَ تُبْلَى السَّرَائِرُ ﴿۹﴾
آن روز كه رازها [همه] فاش شود (۹)
فَمَا لَهُ مِنْ قُوَّةٍ وَلَا نَاصِرٍ ﴿۱۰﴾
پس او را نه نيرويى ماند و نه يارى (۱۰)
وَالسَّمَاءِ ذَاتِ الرَّجْعِ ﴿۱۱﴾
سوگند به آسمان بارشانگيز (۱۱)
وَالْأَرْضِ ذَاتِ الصَّدْعِ ﴿۱۲﴾
سوگند به زمين شكافدار [آماده كشت] (۱۲)
إِنَّهُ لَقَوْلٌ فَصْلٌ ﴿۱۳﴾
[كه] در حقيقت قرآن گفتارى قاطع و روشنگر است (۱۳)
وَمَا هُوَ بِالْهَزْلِ ﴿۱۴﴾
و آن شوخى نيست (۱۴)
إِنَّهُمْ يَكِيدُونَ كَيْدًا ﴿۱۵﴾
آنان دست به نيرنگ مى زنند (۱۵)
وَأَكِيدُ كَيْدًا ﴿۱۶﴾
و [من نيز] دست به نيرنگ مى زنم (۱۶)
فَمَهِّلِ الْكَافِرِينَ أَمْهِلْهُمْ رُوَيْدًا ﴿۱۷﴾
پس كافران را مهلت ده و كمى آنان را به حال خود واگذار (۱۷)
